Καταπλέεις στο λιμάνι και μυείσαι στα μυστήρια του νερού και της πέτρας.
Μικρές θάλασσες τριγύρω σπαρμένες: Κάτεργο και Λιβάδι, Αη-Νικόλας, Αγκάλη.
Μες στο Κάστρο της χώρας των σπιτιών ο ασβέστης γειτονεύει αυτάρεσκα με τους ανέμους της Πούντας που σμιλεύουν τους βράχους.
Στους μακρείς περιπάτους προς την Πάνω Μεριά “του γλαυκού το γειτόνεμα” από παντού σε πλευρίζει.
Και στο τέλος του δρόμου η δύση, ν’ απαυγάζει το φως του Αιγαίου.
Ελιξίριο και βοτάνι η συνεύρεση της αρμύρας, του ανέμου, του ήλιου.
Σιωπηλό το τοπίο σαν ύμνος στο χρόνο, που μετράει τις μέρες με φτερουγίσματα γλάρων.